Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Tim van Dijke verricht in barre Waalse Pijl berenwerk voor Benoot: “Laat hem niet in de steek”
Video Tim van Dijke liet zich dit voorjaar al veelvuldig zien in de kasseiklassiekers, maar woensdag stond hij ook zijn mannetje in een loodzware editie van de Waalse Pijl. Op de eerste steile stroken van de Muur van Hoei bepaalde hij nog het tempo voor Tiesj Benoot. En dat na een barre dag.
“We begonnen heel mooi, ik dacht: misschien houden we het nog droog”, begon de (verkleumde) Nederlander na afloop zijn verhaal bij onder meer WielerFlits. “Maar ik zag buien aankomen, dus ik dacht: ik ga toch maar even een jackie halen. Sorry, mijn gezicht is helemaal verstijfd, dus ik praat niet zo gemakkelijk… Maar er kwam sneeuw, hagel, onweer – weet ik veel wat allemaal. (…) Het was niet lekker. Met die hagel voelt het net alsof ze met stenen op je schieten. Ik heb mijn handen niet gevoeld, dus het is ook heel lastig schakelen. Het doet gewoon zeer. Maar dat geldt voor iedereen.”
Aanvankelijk dacht de renner van Visma | Lease a Bike dat hij slechte benen had. “Maar ik werd eigenlijk steeds beter. In de laatste ronde heb ik geprobeerd om alles bij elkaar te houden voor Tiesj. Daarna heb ik Tiesj hier afgezet. Dat was mijn taak vandaag”, aldus Van Dijke, die bevestigde dat het een mentaal spelletje was. “Ik ben hier voor Tiesj gekomen en die laat ik niet in de steek.”
Weer een ‘stapje’ gezet
Naast Van Dijke, zat ook Johannes Staune-Mittet in de slotronde nog bij Benoot. “Johannes reed een megasterke laatste ronde, waardoor ik heel goed kon herstellen. Dan heb ik Tiesj afgezet bij de Muur en ben ik naar links gestuurd, om ruimte voor hem te maken. Dat is alles wat ik voor hem kan doen”, aldus Van Dijke, die zich nu op mag maken voor de Ronde van Romandië.
De 24-jarige renner was anderhalve week nog zeventiende in Parijs-Roubaix, een totaal andere koers dan de Waalse Pijl. Hij stelt zelf dat hij afgelopen winter weer een ‘stapje’ heeft gezet. “Ik had niet verwacht dat ik vandaag ook zo ver zou komen in een koers als deze, met zoveel hoogtemeters. Ik probeer me iedere dag te verbeteren op alle vlakken. Ik ben heel dankbaar dat ik op dit moment deze benen heb.”
Rotding
Die benen moest hij in de slotmeters van de Muur van Hoei nog wel even aanspreken om er een sprintje uit te persen en – voor Enzo Leijnse – de beste Nederlander in de uitslag te worden. “Ik dacht: als ik er toch zit, kan ik dat rotding maar beter snel omhoog rijden. Dan ben ik er ook sneller van af.”
Ik snap alleen vrij weinig van de tactiek in de finale. Waarom zo halstarrig vasthouden aan het plan terwijl onderweg al redelijk duidelijk werd dat Benoot niet de beste was en niet over de benen beschikte om te winnen?Staune-Mittet en met name van Dijke hadden gewoon lekker voor hun eigen kans moeten gaan.